Am 29. November 2021 verstarb nach kurzer, schwerer Krankheit Elkas Bruder Peter Ledwon. Sein Abschied kam insofern überraschend, als er uns noch im Juni in Aachen unter schwierigen Corona-Bedingungen in Aachen besucht hatte und dann mit seiner Frau Arlette zu einem Urlaub in der Schweiz reiste, um seine Tochter zu besuchen, die bei St. Moritz arbeitete. Elka und ich wir hatten Peter dann noch einige Male in den Sommermonaten besucht, denn er war dann meist zu Hause, wo er auch Ende November verstarb.
Ich kannte Peter nun schon fast fünfzig Jahre und ich hatte ihn stets als einen besonnenen, ruhigen und ausgeglichenen Menschen kennengelernt, der sehr fürsorglich nicht nur mit seiner Familie, seinen Kindern und seinen Freunden und bekannten umging, sondern auch stets geholfen hat wo Hilfe nötig war. Das man selbst nichts mehr für ihn tun konnte war umso schmerzlicher für Elka und für mich, aber auch sicher für Arlette und seine Kinder.
Ein Abschiedsfeier fand in einer dafür zur Verfügung stehenden halle in Genk statt, wo Peter den größten Teil seines Lebens verbracht hatte. Er wurde ja am 17. Dezember 1946 in Görlitz geboren und kam mit seinen Eltern und Schwester Elka 1957 als Flüchtling ins belgische Genk an. Dort arbeitete er sein Leben lang bei Ford Genk.
Elka hatte eine sehr schön persönliche Abschiedsrede in Niederländisch gehalten, die ich hier wiedergeben möchte, hatte sie doch auch die zahlreichen Trauergäste beeindruckt. In Belgien ist es gestattet, die Urne auch privat aufzubewahren.
Peter
Toen onze familie, onze ouders, Peter en ik, naar Belgie kwamen in 1957 was hij 10 en ik 6 jaar oud.
Onze vader Herbert moest toen als buitenlander de eerste jaren in de kolenmijn werken ! Later vond hij werk bij Ford.
Slechts 2 maanden later moesten wij naar school, wat niet zo makkelijk was, mits we geen vlaams spraken. Maar wij hebben het toch vlug geleerd.Sinds die tijd was Peter mijn grote beschermer.
We sloten in het Koninklijk Atheneum Genk de middelbare school af. Peter natuurlijk met beste resultaten in 1965. Hij werkte altijd iets meer dan het moest, ik probeerde het met iets minder inspanning
Peter begon bij Ford en maakte daar carriere. Nochtans is hij altijd bescheiden gebleven. Peter zou bij Ford blijven tot aan zijn pensioen.
Steeds was Peter hulpvaardag, als iemand hulp nodig had, was Peter ter plaatse.
1969, toen ik het Atheneum beeindigte, verhuisde ik met mijn ouders naar Aken in Duitsland, Peter bleef in Genk.
De familiebanden bleven steeds stevig, beiden hebben we families gesticht, hebben samen feestjes gevierd, en bezoeken in Genk en Aken waren aan de regel…..
1995 is onze vader overleden Peter had zich altijd de tijd genomen onze pa de begelijden. Ook toen onze ma 2016 met 97 jaar overleed was Peter ter plaatse, zijn ondersteuning was groot, minstens wekelijks kwam hij op bezoek, maakte tochtjes met ma, ging met haar winkelen, koffie drinken, en: ijsjes eten.
Niets was Peter lastig of te veel, ik kon voor alles en altijd vol op hem tellen. Dat vind je vandaag niet meer zo dikwijls
Nadat we allemaal samen op pensioen gingen, hoopten we het leven nog een tijdje te kunnen genieten.
In de laatste 10 jaren hebben Peter en Arlette samen met Walther en mij verschillende reizen samen gemaakt. We zijn naar Görlitz, onze geboortestad gereisd, naar Dresden, een lang weekend in de Pfalz. In Gent was Peter voor ons de beste gids bij uitstek.
‚ook onze gemeenschappelijke reis naar Wenen is nog vandaag, zoals alle anderen momente, in beste herinnering waar we dikwijls over praten.
Aus heiterem Himmel, zoals men in het Duits zegt, kwam dan deze zomer de ziekte, waartegen Peter enkele weken had moeten vechten. Nu is hij niet meer bij ons.
Peter, ich möchte Dir danken für all das, was du mir in den vielen Jahren gegeben hast. Deinen Rückhalt. Dein liebes, aufmerksames, einfühlsames Wesen haben mich und Walther beeindruckt und wir haben Deine Freundschaft sehr genossen.
Du warst der beste große Bruder der Welt!
Ruhe in Frieden, ich vermisse Dich schon jetzt, mein Bruderherz
Kommentar schreiben